Istnieje kilka rzeczy, których należy unikać podczas poddawania się zabiegowi plastyki uszu. Ma to na celu zapewnienie, że będziesz bezpieczny i nie będziesz ryzykować wyniku. Ważne jest, aby pamiętać, że plastyka uszu jest zabiegiem chirurgicznym. Jeśli masz jakiekolwiek inne warunki medyczne, powinieneś najpierw skonsultować się z lekarzem.
Otoplastyka
Zanim poddasz się operacji plastyki uszu, powinieneś dowiedzieć się, czy jesteś dobrym kandydatem. Chociaż operacja jest zazwyczaj bezpieczna, istnieją pewne zagrożenia z nią związane. Ryzyko to obejmuje reakcje alergiczne na znieczulenie i problemy ze szwami. Może również wystąpić obrzęk, zasinienie lub swędzenie pod bandażami. Należy również omówić z chirurgiem wszelkie przyjmowane leki lub historię choroby.
Lekarz najpierw przeprowadzi badanie przedmiotowe, aby upewnić się, że jesteś wystarczająco zdrowy do zabiegu. Wykona również zdjęcia Twoich uszu. Omówi z Tobą Twoje oczekiwania i upewni się, że jesteś świadomy wszelkich zagrożeń. Przed zabiegiem należy unikać przyjmowania leków przeciwzapalnych, suplementów ziołowych lub aspiryny, które mogą zwiększyć krwawienie.
Najczęstszym przeciwwskazaniem do plastyki uszu jest obecność wrodzonych wad ucha, takich jak deformacja ucha. Chociaż stan ten może wydawać się nie do wyleczenia, nie jest niemożliwy do skorygowania, a nawet może sprawić, że będziesz wyglądać piękniej. Wykwalifikowany chirurg omówi ryzyko i korzyści związane z tym zabiegiem, a także doradzi, jakie są realistyczne oczekiwania i możliwe rezultaty.
Po plastyce uszu można spodziewać się niewielkiego dyskomfortu i obrzęku. Proces gojenia będzie trwał kilka tygodni. Mogą Państwo również odczuwać pewne odrętwienie lub suchość w ustach. Ważne jest, aby po plastyce ucha unikać ostrych zabaw i sportów kontaktowych. Dziecko będzie musiało nosić opatrunek przez około tydzień.
Po zabiegu dziecko powinno unikać podnoszenia ciężkich przedmiotów, zginania się i grania na instrumentach muzycznych, dopóki lekarz nie wyrazi na to zgody. Może ono również odczuwać inny smak w ustach, zwykle opisywany jako metalowy. Należy również upewnić się, że dziecko przyjmuje przepisane leki.
Chirurg zwykle wykonuje małe nacięcia w fałdzie za uchem, a następnie zmienia kształt ucha za pomocą szwów. Usunięty zostanie również nadmiar skóry, co umożliwi ustawienie uszu z powrotem we właściwej pozycji. W zależności od wieku dziecka, chirurg może również zastosować urządzenie Ear Well, aby bezoperacyjnie zmienić kształt uszu dziecka.
Naprawa mikrotii
Chirurgiczna naprawa mikrotii jest wykonywana w celu skorygowania wady ucha środkowego. Operacja jest zazwyczaj wykonywana w warunkach ambulatoryjnych w ośrodku chirurgicznym specjalizującym się w naprawach mikrotii. Pacjenci z pewnymi zespołami i nieprawidłowościami genetycznymi mogą nie być kandydatami do tego zabiegu.
Istnieje wiele procedur naprawy mikrotii. Procedury te mogą obejmować rekonstrukcję za pomocą przeszczepu żebra, polietylenowego implantu z tworzywa sztucznego lub rekonstrukcję tkanek miękkich. W niektórych przypadkach dostępne są również protezy uszu w celu skorygowania wady. Pacjenci mogą być poddani wszystkim tym zabiegom lub mogą otrzymać tylko częściową rekonstrukcję.
Czas wykonania zabiegu naprawy mikrotii jest ważny dla uzyskania najlepszego wyniku. Optymalny wiek do wykonania zabiegu zależy od wielkości i dojrzałości ucha zewnętrznego oraz ilości i jakości chrząstki żebrowej dawcy. Ucho zewnętrzne dziecka rośnie przez całe życie, osiągając 85% swojej maksymalnej wielkości w wieku 5 lat. Tradycyjnie, autologiczna rekonstrukcja kosteczek słuchowych była wykonywana, gdy dziecko miało sześć lub siedem lat. Wczesna interwencja może zapobiec udręce emocjonalnej, jakiej dziecko może doświadczyć z powodu deformacji czaszkowo-twarzowej.
Zanim u dziecka zostanie zdiagnozowana mikrotia, należy wykonać tomografię komputerową ucha środkowego dziecka. Badanie tomograficzne wykaże stan chorobowy i pomoże określić, czy naprawa mikrotii jest właściwa. Jeśli operacja jest konieczna, większość dzieci może odnieść z niej korzyści.
Zespoły genetyczne, które mogą wpływać na ucho, mogą również powodować mikcję. Jednym z takich zespołów jest zespół Goldenhara. Choroba ta dotyczy ucha, szczęki i kości policzkowych. Może być związane z innymi nieprawidłowościami, takimi jak zespół Treacher-Collins.
Chirurgiczna naprawa mikrotii jest procedurą wykonywaną od 55 lat. Obecnie jednak opracowywane są nowsze techniki chirurgiczne, w tym unikalna technika zwana rekonstrukcją ucha MEDPOR(r), którą opracował i której pionierem był dr Reinisch. Procedura ta wykorzystuje szkielet polietylenowy i własną skórę pacjenta do odbudowy ucha. Technika ta ma wiele zalet w porównaniu z tradycyjną procedurą.
Istnieje kilka przeciwwskazań do naprawy mikrotii. Ważne jest, aby być w pełni poinformowanym o zabiegu, w tym o tym, czego można się spodziewać podczas operacji. Naprawa mikrotii jest złożoną i delikatną procedurą chirurgiczną i powinna być starannie zaplanowana. Lekarz będzie musiał omówić operację z pacjentem i jego rodziną, aby upewnić się, że będzie on czuł się komfortowo podczas zabiegu. Ponadto, należy być przygotowanym na kilka etapów, w tym długiej opieki przedoperacyjnej i opieki pooperacyjnej. Należy również omówić ryzyko związane z procedurą z lekarzem. Twoje ucho będzie mniej elastyczne i sprężyste niż normalnie, a także możesz być zmuszony do zniesienia krwiaka. Ponadto, złe gojenie może zagrozić Twojej definicji.
Utrata słuchu
Istnieje kilka powodów, dla których utrata słuchu jest przeciwwskazaniem do otosklerozy i plastyki ucha. Pierwszym z nich jest problem strukturalny ucha środkowego, który dotyczy kości strzemiączka. Kość ta odgrywa ważną rolę w przepływie dźwięku. Stan ten może uniemożliwić stapesowi normalne wibracje i prawidłowe przekazywanie sygnałów dźwiękowych. Skutkuje to utratą słuchu i może powodować, że dana osoba doświadcza wielu innych objawów.
Inną przyczyną ubytku słuchu jest choroba autoimmunologiczna. Ten rodzaj ubytku słuchu dotyczy około 1% populacji i pojawia się w wyniku atakowania tkanek ucha przez układ odpornościowy organizmu. Osoby z tym typem ubytku słuchu powinny natychmiast zgłosić się do lekarza. W niektórych przypadkach, leczenie może być w stanie zatrzymać postęp choroby. W innych przypadkach, aparaty słuchowe lub implanty ślimakowe mogą poprawić zdolność pacjenta do komunikowania się.
Oprócz ubytku słuchu, niektóre inne schorzenia mogą być przeciwwskazaniem do tympanoplastyki, w tym choroba Meniere’a lub przewlekłe infekcje ucha środkowego. Ponadto pacjenci z niedosłuchem przewodzeniowym mogą nie zauważyć poprawy po założeniu rurki tympanostomijnej.
Ubytek słuchu jest najczęstszą przyczyną tego zabiegu, ponieważ upośledza przewodzenie dźwięków. Wynika to z uszkodzenia błony bębenkowej, która wzmacnia i przetwarza dźwięki powietrzne. Dodatkowo zmiany w kosteczkach słuchowych również blokują przewodnictwo kostne, co powoduje znaczną utratę energii. Ubytek słuchu jest zwykle gorszy w głośnym otoczeniu niż w cichym i może wpływać na zdolność pacjenta do słyszenia mowy.
Dzieci, u których występuje ubytek słuchu, powinny być zdiagnozowane i leczone w ciągu roku od urodzenia. W Stanach Zjednoczonych badania przesiewowe słuchu przeprowadza się zaraz po urodzeniu, a każde niemowlę, które nie przejdzie badania przesiewowego, jest wysyłane do dalszej oceny. Prawidłowe słyszenie jest kluczowe dla normalnego wzrostu i rozwoju, a ubytek słuchu może prowadzić do opóźnienia mowy, problemów językowych i problemów społecznych.
Inną przyczyną utraty słuchu jest infekcja bakteryjna, która nie reaguje na antybiotyki. Stan ten nazywany jest przewlekłym zapaleniem ucha środkowego i wymaga założenia rurki do ucha, aby opróżnić ucho i wpuścić krople z antybiotykami bezpośrednio do ucha środkowego.
szumy uszne
Szumy uszne to przewlekły stan, w którym pacjent słyszy dźwięki w jednym lub obu uszach. Dźwięki te mogą mieć różne natężenie i mogą być spowodowane wieloma przyczynami, w tym utratą słuchu związaną z wiekiem lub utratą słuchu spowodowaną hałasem. Czasami dźwięki te są wynikiem wewnętrznego ruchu krwi w głowie.
Istnieją pewne przeciwwskazania do plastyki uszu, w tym związane z wrażliwością pacjenta na głośne dźwięki. Chociaż może to nie być najlepsza opcja dla każdej osoby, procedura ta może być pomocna dla wielu cierpiących. Na przykład, pacjenci z wysokim poziomem stresu mogą również skorzystać z procedury. Pacjenci, którzy mają trudności z koncentracją, mogą uznać, że stymulacja bębenka jest pomocna.
Chociaż istnieje wiele przeciwwskazań do plastyki ucha, istnieje kilka sposobów, w jakie może ona poprawić jakość życia pacjenta. Niektórzy pacjenci doświadczają tymczasowego odrętwienia ucha po zabiegu. To odrętwienie może trwać do sześciu miesięcy, ale powinno być tymczasowe. Jeśli ból utrzymuje się, Tylenol lub ibuprofen może pomóc. Podczas okresu rekonwalescencji, ważne jest, aby wziąć antybiotyki, aby pomóc w każdej infekcji, która może powstać.
Chociaż w wielu badaniach nie porównano tych metod leczenia, istnieją pewne dowody na to, że terapia dźwiękiem i plastyka ucha akustycznego mogą pomóc osobom z szumami usznymi. Niedawna metaanaliza efektów terapii dźwiękiem u dorosłych wykazała, że terapia dźwiękiem poprawia subiektywne doświadczenie szumów usznych i może poprawić jakość życia.
Inną możliwą metodą terapeutyczną w przypadku szumów usznych jest stymulacja elektryczna. Metoda ta polega na umieszczeniu elektrod w pobliżu kostnego ślimaka lub wnęki okna okrągłego, która łączy ucho wewnętrzne z uchem środkowym. Jednak skuteczność stymulacji elektrycznej nie jest w pełni poznana. Najlepszym sposobem na podjęcie decyzji, czy jest to dobra opcja dla Twoich szumów usznych, jest rozmowa z lekarzem i zapytanie o dostępne opcje.
Chirurgia w przypadku szumów usznych jest rzadko zalecana, ale czasami jest konieczna. Zabieg ten może być wymagany, jeśli przyczyną szumów usznych jest guz, torbiel lub otwór w bębenku. Inne schorzenia, które mogą wymagać tego zabiegu to między innymi szumy spowodowane przewodzeniowym ubytkiem słuchu.
Podobne tematy